Momenteel is er een derde feministische golf in beweging gekomen, en dat is er een met een spirituele voedingsbodem. Na de strijd voor gelijke rechten is er de groeiende bewustwording van een groots verleden waar een Heilig vrouwelijk principe centraal stond in de vorm van de Moedergodin. God was eerst een vrouw. Daar kwam verandering in tijdens de Bronstijd en dit kreeg zijn definitief beslag in de ijzertijd met de opkomst van de ‘Grote beschavingen’…Overal ter wereld kregen patriarchale samenlevingen vorm, waarin stelselmatig de Grote Godin in al haar gedaanten van haar troon werd gestoten door mannelijke Goden, met uiteindelijk één God aan de top van de religieuze piramide. De herontdekking van de Moedergodin in deze tijd valt niet bij iedereen in goede aarde. Er is een snelgroeiende beweging die fanatiek ijvert voor een terugkeer naar de oude patriarchale waarden, vanuit het verlangen naar een goede oude tijd waarin de verhoudingen duidelijk waren: de man stond aan het hoofd van het gezin en van de samenleving. De vrouw kende haar ondergeschikte plaats en spiritualiteit was uitsluitend een mannenzaak. Waar willen we met de mensensoort naartoe in deze tijden van grote veranderingen?