In 2008 werd vanuit het Limburgs Sociaal Forum een “Werkgroep Huis van Vernieuwing” opgericht. Zo begon de zoektocht naar een ontmoetingshuis. Hier zouden allerlei sociale en ecologische verenigingen elkaar vinden om samen ideeën uit te wisselen en acties op te zetten. In afwachting van een stenen huis werd er met een digitaal Huis van Vernieuwing gestart, de Sociale Kalender. De veel te vroeg gestorven Louis Franssens (1953-2017) bouwde hiervoor een website uit.
Het duurde tot begin september 2013 eer het Huis van Vernieuwing geschikt onderdak vond. Toen vonden we de Universiteit van Hasselt bereid om een ontmoetingsruimte uit te bouwen in de vroegere gevangenis van Hasselt, aan de Martelarenlaan 42. We gingen verder onder de naam “Universiteit voor het Maatschappelijk Belang”. In mei 2016 verhuisden we de ontmoetingsruimte naar de Cellebroedersstraat 13 in Hasselt, en verzelfstandigden we onze werking als vzw.
Het project brengt allerlei ngo's en basisgroepen samen om de processen van maatschappelijke verandering te stimuleren. Kernthema's zijn o.a. armoedebestrijding, ontwikkelingssamenwerking, milieu, klimaat, vrede, sociale cohesie en dialoog tussen levensbeschouwingen. Vrijwilligers nemen een belangrijke plaats in binnen de werking. De uitbouw van de UMB wordt mogelijk gemaakt met de steun van o.a. stad Hasselt, Stad Genk en het provinciebestuur. Meer informatie op www.umb-limburg.be.
De sociale kalender wil allerlei maatschappijvernieuwende initiatieven samenbrengen in één agenda -voordrachten en evenementen die bijdragen tot een leefbaarder wereld vanuit ecologische, sociale, spirituele, artistieke of interculturele hoek. Wil je zelf een activiteit in deze kalender laten opnemen, mail ze dan met de nodige coördinaten door naar Felix Bergers (felixbergers@hotmail.com). Het is zeker ook de bedoeling van deze agenda dat we vaker elkaars activiteiten bezoeken, wat dan bijdraagt tot nieuwe contacten en vernetting.
De ideale wereld bestaat niet. Hoe bouwen we hem dan?
woensdag 20 oktober 2021 | 20:15
€9
‘Ik ben geen revolutionair. Maar ik blijf wel een koppige hervormer’, schreef voormalig MO*-hoofdredacteur Gie Goris onlangs. ‘Ik weiger mij neer te leggen bij de wereld zoals die is, omdat die onrechtvaardig, ongelijk, gewelddadig en op een zelfdestructieve manier uitbuitend is. Maar ik huiver bij het enthousiasme dat gepaard gaat met elke oproep om heden en verleden weg te vagen om ruimte te maken voor een Nieuwe Dageraad.’ Tijdens zijn lezing in Sint-Truiden gaat Gie Goris dieper in op de vraag hoe we afraken van het onrecht dat diep in de samenleving en de wereldstructuren verankerd is. Zijn utopische idealen daarbij een hulp of een gevaar? En zijn gematigde voorstellen wel voldoende, bekeken vanuit het perspectief van de slachtoffers? Wat kunnen we doen om bij te dragen aan de duurzame en rechtvaardige wereld waarvan zoveel mensen dromen?
Geef een reactie